Αν αυτή η τάση δεν αλλάξει σύντομα, τότε οι αγρότες θα μειωθούν σημαντικά και η γη τους είτε θ’ αλλάξει χρήση (χρησιμοποιούμενη π.χ. για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας), είτε θα πουληθεί στους μεγαλο-αγρότες ή εταιρείες αγροτικών εκμεταλλεύσεων για ψιχία. Πιθανόν, αυτή να είναι και η επιθυμία των Βρυξελλών. Σε κάθε περίπτωση οι οικονομικές επιπτώσεις τόσο για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους όσο και καταναλωτές είναι το ίδιο βαριές. Οι «ενδιάμεσοι» είναι αυτοί που αποκομίζουν μεγάλα κέρδη την ίδια στιγμή που επιχειρούν να μας πείσουν πως και αυτοί πιέζονται από τα αυξημένα κόστη.
Από οικονομικής σκοπιάς η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή απαιτεί σημαντικές επενδύσεις τόσο σε αναλώσιμα (σπόροι, λιπάσματα, τροφές) όσο και σε πάγια (εξοπλισμός), οι τιμές των οποίων συνεχώς αυξάνονται. Όσο οι τιμές παραγωγού πέφτουν τόσο πρέπει ν’ αυξηθεί η παραγωγή προκειμένου τα έσοδα να παραμείνουν σταθερά. Το όριο αυτού του μηχανισμού είναι η καλλιεργήσιμη έκταση. Έτσι, στο τέλος της ημέρας ο Έλληνας (αλλά και ο Ευρωπαίος) αγρότης και κτηνοτρόφος βρίσκονται μόνιμα πια σε κατάσταση οικονομικής κρίσης. Καθίσταται υποχείριο της επιδοματικής πολιτικής των κυβερνήσεων οι οποίες προσπαθούν να του εξαγοράσουν την ψήφο.
Στην περίπτωση της Ελλάδας μεγαλύτερη ζημιά στον Αγροτικό & Κτηνοτροφικό Τομέα απ’ όλα τα παραπάνω έκανε (και συνεχίζει να κάνει) το «σκάνδαλο του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε.» και ο τρόπος με τον οποίο το διαχειρίζεται η Κυβέρνηση. Ακόμη χειρότερα τα μέτρα που εξαγγέλλει είναι αποσπασματικά και δεν αντιμετωπίζουν τις αιτίες που οδηγούν τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους σε οικονομική ασφυξία. Γιατί, όσα μέτρα άμεσου και έμμεσου εισοδηματικού χαρακτήρα κι αν πάρει αν δεν υπάρχουν οι αναγκαίες υποδομές η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή θα μειώνεται σταθερά και η Ελληνική ύπαιθρος θα μαραζώνει.
20 Δεκέμβρη 2025
«πουθενάς 1».
