«Για το θέμα της Κυριότητας, αν ήθελε τεθεί προβληματισμός για το κύρος και το περιεχόμενο του πιο πάνω παραχωρητηρίου υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος, ο Ν. 3127/2003 άρθρο 4 παρ. 2, σύμφωνα με τον οποίο ο νομέας ακινήτου θεωρείται κύριος έναντι του Δημοσίου (χρησικτησία) αν νέμεται το ακίνητο αδιαταράκτως για 30 χρόνια και στο ακίνητο υφίσταται, κατά την 31/12/2002, κτίσμα που καλύπτει ποσοστό τουλάχιστον 30% του ισχύοντος συντελεστή δόμησης στην περιοχή.».
Με τις διατάξεις του άρθρου 4 και ειδικότερα των παραγράφων 1β & 2 του Ν. 3127/2003 (βλέπε εδώ) κανονίζεται στο πλαίσιο της αρχής της χρησικτησίας το ιδιοκτησιακό καθεστώς ακινήτων τα οποία πληρούν κάποιες προϋποθέσεις. Δυο από τις προϋποθέσεις αυτές είναι:
- να νέμεται το ακίνητο μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αδιαταράκτως (χωρίς ενόχληση) για 30 χρόνια.
- Όταν το εμβαδόν του ακινήτου είναι πάνω από 2.000 τ.μ. απαιτείται η ύπαρξη κτίσματος που να καλύπτει τουλάχιστον το 30% του ισχύοντος συντελεστή δόμησης στην περιοχή.
Συνεπώς το ακίνητο είναι από τις 19 Μάρτη 2003 (ημέρα που δημοσιεύτηκε ο νόμος και ξεκίνησε η ισχύς του) στην πλήρη κυριότητα της Ερασιτεχνικής Α.Ε.Κ. Δεν χρειαζόταν λοιπόν η εκχώρηση για δεύτερη φορά με το άρθρο 42 του Ν. 4277/2014 της έκτασης. Αυτό θα πρέπει να το έχουν υπ’ όψη όσοι (εχθροί και φίλοι) ασχολούνται με την υπόθεση του γηπέδου.
Εμείς από την πλευρά μας αναρωτιόμαστε αν οι άνθρωποι που χειρίζονται το γηπεδικό γνώριζαν την συγκεκριμένη διάταξη και να ναι γιατί υπήρξε η διατύπωση του άρθρου 42 η οποία όχι μόνο δεν χρειάζεται, αλλά θα μπορούσε να θεωρηθεί και «ύποπτη»;
15 Οκτώβρη 2015
παρατηρητήριο.
